Het is gedichtendag vandaag. Gedichtendag telkens de start van de poëzieweek. Het thema dit jaar is: Poëzie verbindt en voedt ons, inspireert en brengt ons samen.
Toen ik dit gedicht tegenkwam van de bekende dichter/schrijver Toon Hermans, vond ik het perfect bij het thema passen. Een gedicht met redelijk wat waarheid. We zijn door de pandemie allemaal bang geworden van elkaar. We worden meer en meer individualist. Geen aangenaam gevoel, vind ik persoonlijk. En duidelijk dat Toon Hermans dat ook wou aanklagen toen hij dit gedicht schreef.
En dat gevoel is iets van alle tijden. Want ook ik schreef al eens iets over de verzuring in de maatschappij. Het is dan ook opvallend dat we op al die jaren er niet op vooruit zijn gegaan. En dat deze covid-19 crisis ons nog meer uit elkaar haalt ipv ons verbind met als doen ‘samen’ door de crisis te komen.
‘Samenleving’
Ingekapseld, opgesloten,
bang geworden voor elkaar,
trekt de stille tocht solisten
langs de drukke boulevard.
Ieder met z’n eigen dromen,
ieder met z’n eigen plan,
ieder met z’n eigen kinderen,
met z’n eigen vrouw of man.
Zoiets noem je ‘samenleving’,
flauwekul, vergeet het maar,
ingekapseld, opgesloten,
bang geworden voor elkaar.
Toon Hermans
Uitgelichte afbeelding: Trust “Tru” Katsande op Unsplash
