Zondagsrijders

Zondagrijders! Wie kent ze niet en wie vloekt er niet op? De afgelopen weken hadden ze duidelijk nog eens een verse lading de baan opgestuurd. Had het te maken met de vakanties (eerst in NL dan in BE) of met het winteruur? Geen idee maar mijn klaxon heeft overuren gemaakt. En de zondagsrijders zijn niet enkel oudere mensen of vrouwen. Ook een bepaalde nationaliteit kan je ze niet opkleven. Ze komen van overal en zijn zowel jong als oud.Bovendien vind je ze overal. Van Antwerpen tot in de Westhoek.

Met de vlam in de pijp

Bij de zondagsrijders heb je verschillende categorieën. De eerste categorie waarvan ik het stilaan op mijn heupen krijg zijn de snelheidsduivels. Van die mensen die, veelal in een geleasede, BMW, Audi of Volkwagen denken dat het linker baanvak enkel voor hun is. Chauffeurs die in uw gat komen “duwen”, blijven pinken of met hun lichten blijven flikkeren. Niet dat ik traag rij. Ikzelf rij vlot 130 à 140 km/u (op teller). Maar voor die chauffeurs is dat meestal niet voldoende. Ik heb dan meestal zin om eens een tikje op de rem te geven of braaf naast het voertuig te blijven dat ik inhaal. Asociaal gedrag asociaal afstraffen is dat wel, maar ze moeten zo ambetant maar niet doen. Sommige van deze gehaaste chauffeurs gaan soms nog een stapje verder. Ze proberen dan snel rechts in te halen vanaf dat ze een miniem gaatje zien om tussen te glippen terwijl je zelf terug wil invoegen op een veilige afstand. Daar toch al paar keer door het oog van de naald gekropen qua aanrijdingen.

Ik ben net sneller dan u

Zondagsrijders in vrachtwagens. Alle dagen dat ik de autostrade neem heb ik er miserie mee. Er zijn heel veel goede chauffeurs. Daar ben ik rotsvast van overtuigd. Maar er rijden toch heel wat cowboys rond in een vrachtwagen. In België geldt nog steeds een inhaalverbod voor vrachtwagens op een snelweg/autoweg met 2×2 rijstroken. En bij regenweer op de andere snelwegen. En toch wordt deze regel nog massaal aan de laars gelapt. Om, en dat is het ergste van al, tegen een snelheid die net 1 km/u hoger ligt dan zijn voorligger te gaan voorbijsteken. Ik zwijg dan nog van het niet of verkeerd gebruiken van de richtaanwijzers. Meestal zijn ze al van rijstrook aan het veranderen voor de richtingwijzer nog maar aanstalten maakt om een signaal te geven. Als gewone automobilist mag je dan, met gevaar op eigen leven en dat van andere, alles gaan dichtgooien. En geloof mij. Op de A12 (Antwerpen – Bergen op Zoom) kennen ze er iets van. Het zijn heus niet alleen maar (onwetende) buitenlandse chauffeurs die zo’n rijgedrag vertonen. Ook de “brave” Belgische vrachtwagenbestuurder durft hier tegen zondigen.

Heiliger dan de paus

Ik klaag hier nu wel over het rijgedrag van andere. Maar het moest me van het hart na weer twee bijna ongevallen vandaag door zo’n zondagsrijders. Geloof me, ook ik ben niet heiliger dan de paus. De snelheid op de snelwegen is bij mij meestal op het randje of er juist over. Maar ik probeer zo defensief mogelijk te rijden. Dat leer je wel als je jaarlijks 30.000 km of meer rijdt (privé + werk). 30.000 km per jaar vanaf december 1999 is toch ruim 450.000 km sinds ik mijn rijbewijs heb. Een 15 jaar waarin ik 1 aanrijding in fout heb gehad (achteruit gebold aan de car-wash) en slechts 1 snelheidsbekeuring (92,92 km/u waar je 90 mocht op de E34 richting kust in Damme). Dus ik mag toch wel zeggen dat ik een redelijk goede chauffeur ben. Of niet?

En nu ben ik eigenlijk wel eens benieuwd wat jullie frustraties zijn in het verkeer 🙂

Uitgelichte afbeelding: Romawi Namaasli op Pexels