Enige tijd geleden vroeg Annelore (Compleet Geluk) mij of ik zin had, als ‘jonge’ papa, om mee te bloggen over #ouderzonden. Een project van haar en Romina (Big City Life). Ik had iets daarvoor al het bericht van Romina zien verschijnen en het leek me toen al iets om eens na te denken over het ouderschap. Na denken over het ouderschap klinkt misschien wat zwaar, het is eerder het ouderschap aftoetsen aan de zeven hoofdzonden nl. Superbia, Avaritia, Luxuria, Invidia, Gula, Ira en Acedia. De afgelopen weken heb ik samen met heel wat andere bloggers vertelt over onze #ouderzonden. Deze week zijn we aan beland bij de zesde hoofdzonden nl. Ira.
Ira (woede – toorn – wraak – gramschap) – 8 maart
Waarmee duwen de kinderen (of je kind?) op je spreekwoordelijke knoppen?
#ouderzonden: Ira
In de ideale wereld hebben we allemaal voorbeeldige kindjes en zijn wij ouders een eindeloze hoop geduld. Echter is de wereld verre van ideaal en zijn wij verre van perfecte ouders. Dus ja, ook wij worden al eens boos op onze schatten van kindjes en in ons geval lieftallige dochter. Maar wanneer gaan ik over de “rooie” en willen we op de spreekwoordelijke rode alarmknop duwen?
-
Niet Luisteren
En dat mag je echt letterlijk nemen. Niet dat ze ontzettend veel ‘stout’ is. Maar af en toe wil ze haar eigen willetje doordrijven. Haar eigen ‘keikop’ gebruiken dus. Dan mag je nog zoveel zagen en roepen op haar. Ze zal niet luisteren. Ik weet het, roepen is niet de ideale oplossing, maar soms is het toch sterker dan jezelf. Het ideale is dat je dan in stilte tot 10 telt en terug probeert haar tot reden te brengen. Maar soms kan ze zo koppig zijn dat ze figuurlijk het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Gelukkig weten we dat ze niet de enigste is op de wereld en dat het met periodes is. Want eerlijk gezegd. In 98% van de tijd is onze dochter een lief, behulp- en zorgzaam meisje. Dat niets liever doet dan plezier maken en lachen. Maar soms is het “code rood” en wil je hard op die grote rode alarmknop drukken zodat het snel over gaat.
-
Geen respect voor dingen
Waar ik ook soms enorm kwaad van worden tov de dochter is dat ze geen respect toont voor dingetjes die ze krijgt. Dat ze met het speelgoed gooit dat ze krijgt, of dat ze te wild door een boek bladert. We leren haar respectvol om te gaan met haar en andermans spullen. En gelukkig snapt ze het wel. Zeker als je haar er op wijst dat mama en papa ervoor moeten werken. Maar ook door haar eens in de plaats te stellen van een ander kindje.
Dat zijn zo de twee meest voorkomende dingetjes waarom ik me kwaad maak tegenover de dochter. Maar is je kwaad maken een goede oplossing? Zou je niet beter altijd stilletjes tot 10 tellen? Leren kinderen eigenlijk iets als je boos wordt op hen? Laat het mij eens weten hieronder in de reacties. Wie weet kan ik als ouder ook nog iets leren van jullie!
Uitgelichte afbeelding: Matthew Brodeur op Unsplash
