Het moet ondertussen zo’n 6 à 7 jaar geleden zijn dat we nog eens naar de Night of the Proms gingen. Toen nog met veel ambiance op het middenplein door studentenclubs, wat de laatste jaren niet meer echt het geval is. Toen het programma voor dit jaar stilaan bekend werd, wist ik het vrijwel direct. Dit jaar zouden we terug naar het Antwerpse sportpaleis gaan. Met acts zoals o.a. Basement Jaxx, Scala en Natalie Imbruglia leek een topaffiche in de maak voor deze editie van Night of the Proms. Ook toen werd aangekondigd dat presentator Carl Huybrechts werd vervangen door Kobe Ilse, deed mijn rood-wit hart een klein vreugdesprongetje.
Klassiek vs pop & dance
“Classic meet pop” is al jaar en dag de leuze van de Night of the Proms en ook dit jaar was dat niet anders. Natalie Imbruglia, Joe Jackson en Gavin DeGraw zorgden voor de pop-invloeden. Daarnaast zorgde Basement Jaxx en Regi voor de nodige beats in de show. De combinatie van een klassiekorkest en dance-muziek was al eerder vertoond zoals o.a. op Tomorrowland dit jaar in Boom. Een combinatie die zeker aanslaat, ook in de vernieuwde formule van de Night of the Proms scoorde beide dance-acts hoge ogen. Een richting die ze de komende jaren zeker mogen blijven uitgaan.
Hoogtepunten
Een show zoals de Night of the Proms valt of staat met de artiesten en het gekozen klassieke repertoire. Het is dan ook niet altijd makkelijk om hoogtepunten en mindere momenten te zoeken. Smaken verschillen namelijk enorm. Persoonlijk vond ik deze editie van NOTP één groot hoogtepunt met toch enkele uitschieters. Zo was er de prachtige intro, The Hanging Tree uit The Hunger Games film gebracht door Natalie Imbruglia met Scala, die je direct kippenvel bezorgde. Ook de dancebeats van Basement Jaxx met een klassiek sausje was één van de hoogtepunten. Maar in mijn ogen op nummer 1 van de avond stond toch de Puerto Ricaanse tenor Fernando Varela. Wat een stem heeft deze 35-jarige tenor. En dat is nog niet alles. Hij is enorm veelzijdig qua zanger. Zo verbaasde hij tijdens de act met Regi met o.a. The Sun is Shining van Axwell & Ingrosso en tijdens de slotact. De slotact was ook in een nieuw jasje gestoken. Zo werden de vertrouwde Beatles-songs ingeruild voor een hedendaagse hit nl. Uptime Funk van Bruno Mars. Verfrissend en zeer aanstekelijk om een laatste keer de benen los te gooien.
Mindere momenten
Deze editie was het lang zoeken naar een minder moment tot Joe Jackson opkwam. De energie die in de show zat werd plots volledig uitgezet. Je merkte duidelijk aan het publiek rondom ons dat de songkeuze van deze icoon uit Britse popwereld niet echt aansloot bij de verwachtingen van het NOTP-publiek. Pas bij zijn laatste nummer kwam er toch wat leven in de zaal. Persoonlijk vond ik Joe Jackson ook enorm tegenvallen, ondanks de toch wel goede nummers die deze man toch op de wereld heeft losgelaten. Ook Natalie Imbruglia viel ondanks haar sterke intro van de NOTP wat tegen.
Ontdekking
De Night of the Proms zorgde ook dit jaar weer voor enkele ontdekkingen, net zoals vroeger. Zo vond ik de Amerikaanse singer-songwriter Gavin DeGraw perfect passen binnen het concept NOTP. Vlotte popsongs die perfect te combineren vallen met een klassiekorkest. Ook kwam stem is Gavin zeker één van de ontdekkingen van deze Proms. Al moet hij het toch wel met ruime achterstand afleggen tegen tenor Fernando Varela. Een stem zoals een klok, veelzijdig in muziekkeuze en helemaal niet zo stijf zoals wij meestal de tenors uit het operawereldje kennen. Vooral zijn vertolking van Nessun Dorma was adembenemend.
Algemene indruk
Omdat we de afgelopen edities niet live hebben bijgewoond moeten we afgaan op de TV-uitzendingen en vergelijken met ons laatst bezoek aan NOTP. Afgaande daarop was deze editie van de Night of the Proms zeker een topper. De vernieuwing is zeker geslaagd. Alleen snap ik niet goed de opstelling van het middenplein 50% staan & 50% zitten. Dit zorgde in mijn ogen toch voor iets minder sfeer in vergelijking met vroeger.
De wissel bij de presentatie is zeker een goede zet. Zo was de humor van presentator Kobe Ilsen toch beter dan de flauwe grappen van Huybrechts. Ook de nieuwe dirigente, de Braziliaanse Alexandra Arrieche, zorgde dat de temperatuur van het Sportpaleis met enkele graadjes steeg. Met de gekende John Miles, Scala, Regi, ontdekkingen Gavin DeGraw en Fernando Varela en de beats van Basement Jaxx was deze editie van NOTP zeker het begin van een nieuwe reeks bezoekjes aan dit muziekfeest in het Antwerpse sportpaleis.
Sfeerverslag
Bron sfeerverslag: Ashton Reports
[…] dat blijkt uit het aantal concerten en de uitzendingen die wij op TV zagen. Voor de editie van 2015 zag de affiche er redelijk goed uit, dus waagden we de uitstap naar het Antwerpse Sportpaleis. Het […]