Huizenjacht: the end is near

De periode van rust op mijn blog van de afgelopen tijd was op alvast ten huize Herrie alvast geen periode van rust. We kregen te horen dat het appartement dat ik momenteel huur zal verkocht worden. Het begin van een helse periode. Ik had het er al eens enkele keren over de moeizame huizenjacht op mijn blog. Een huizenjacht waarin we na het horen van dit nieuws, enkele versnellingen hoger schakelde. Ipv rustig te zoeken in derde of vierde versnelling, schakelden we nu over naar zesde versnelling. Tot we plots, twee weken geleden, een leuk huisje in het vizier kregen op Immoweb. Een halfopen bebouwing in Vrasene. Een dorpje dat voor ons beide redelijk gunstig ligt voor werk en school voor de dochter.

De foto’s enkele malen bekeken op Immoweb en nog wat andere huisjes bekeken. Toch ging dat ene huis in Vrasene maar niet uit onze gedachten. Reden genoeg om maandag 4 mei, een afspraakje te maken met de eigenaars om het eens te gaan bekijken. Na het werk reden we beide dus richting het Waasland om een huisje te gaan bezichtigen. Ging het zijn zoals de vorige huisjes? Of hadden we deze keer meer geluk? De foto’s deden alvast het beste vermoeden. En ja hoor, de verwachtingen die we hadden, kwamen uit. Het huisje zag er gezellig uit en instapklaar. Ook met de eigenaars hadden we een leuke babbel en de dochter speelde al vrolijk in de grote tuin samen met hun zoontje. Een goed teken?

Stephanie en ik hielden er beide alvast een goed gevoel aan over. En ook Yentl voelde zich al helemaal thuis. Na wat rekenwerk thuis besloten we ’s avonds nog een bod te doen, wat niet direct aanvaard werd. Doch kwamen we in de minuten daarna tot een vergelijk waar beide partijen zich in konden vinden. Het was dus officieel. We hadden zo goed als zeker een huis gekocht. Waarna dinsdag al direct een afspraak met de notaris werd vastgelegd om de compromis, met opschortende voorwaarde met betrekking tot de lening, te gaan tekenen. De compromis die afgelopen vrijdag al, we laten er dan ook geen gras over groeien, werd getekend bij de notaris.

De compromis die ons bindt om een leuk huisje in Vrasene te kopen, van super sympathieke mensen. En wat het nog leuker maakt, zij verhuizen naar een huisje iets verder in de straat, waardoor onze kindjes de komende jaren, zeker nog veel met elkaar kunnen spelen. Nu is het dus afwachten tot de bank zijn goedkeuring wil geven voor de lening. Een lening die normaal geen probleem mag vormen voor ons, maar waarbij de goedkeuring vooral vertraging oploopt met al die feestdagen en extra verlengde weekends bij de bank.

We zijn alvast zeer blij dat de huizenjacht plots zo snel een positieve wending heeft gekend. Een wending die we gehoopt hadden, maar die er door omstandigheden toch sneller kwam dan gedacht. Waardoor we jullie nu kunnen lastig vallen met leuke verhuisverhalen met veel gevloek ivm kasten die niet meer terug in elkaar passen of adreswijzigingen die maar niet deftig verlopen. De komende drie maanden zullen er alvast drie worden met heel veel papierwerk en kartonnen dozen vullen.