Ondanks de tegenslagen de afgelopen maand sta ik redelijk positief in het leven. Je zal mij het merendeel van de tijd zien (glim)lachen. Niet omdat ik de een of andere verboden substantie tot mij neem, maar gewoon omdat ik nu eenmaal zo ben. Ik ben ik en ik probeer te genieten van elke dag dat komt. En dit liefst met een lach.
Wist je trouwens dat lachen gezond is. Het helpt tegen de stress en zaken te relativeren. Maar ook zou het hart- en vaatziekten deels kunnen verhelpen en is het een pijnstiller. Naast dit alles is tien tot vijftien minuten per dag lachen zelfs goed om te vermageren. Door het lachen verbrand je namelijk extra calorieën. Dus dames en heren, een beetje lachen als je op dieet staat helpt.
#boostyourpositivity
Maar genoeg over dat lachen en back 2 business. De business van #boostyourpositivity. Een project gedurende de maand februari door Kelly en Lies die werden uitgedaagd door Danone. Ikzelf heb me laten overhalen door Romina (why oh why?). Een maand en dus vier weken lang, elke week een andere thema met als rode draad je positieve ingesteldheid een boost geven. Kelly en Lies geven om de week hun tips en trucs aan de hand van het weekthema. Waarna je zelf kan kiezen of je ze gedeeltelijk of volledig mee volgt. Ikzelf ga er elke week één blogbericht aan besteden met de leukste items van de challenge. Het weekthema van week 1 is “Inner & Self”.
Lievelingsfoto van jezelf
Foto’s van mezelf ga je heel weinig vinden. Dit omdat ik zelf meestal de fotograaf van dienst ben de laatste jaren. Een andere reden is dat ik nog afstam uit de tijd dat er van digitale camera’s nog geen sprake was. Veel van de leuke (kinder)foto’s zijn dan ook niet digitaal beschikbaar en kleven in verschillende albums. Er zijn dan ook een heleboel leuke foto’s van mezelf die ik jullie niet kan tonen. En een foto met de dochter zijn meestal te onnozel voor publicatie. Toch heb ik een foto gevonden die perfect bij het thema past. Een foto van de kleine “ik” op reis zo’n kleine dertig jaar geleden. Misschien niet dé lievelingsfoto, maar wel een foto die gekend is bij familie en vrienden des huizes. De gekozen foto is namelijk ook vereeuwigd in een schilderij die een prominente plek inpakt in de woonkamer van mijn ouders. Let wel niet op de “klassieke” klederdracht uit de jaren ’80 😉
Favoriete quote
Een favoriete quote heb ik niet echt. “Carpe Diem” daar kan ik mij wel in vinden. Het leven een beetje nemen zoals hij komt, maar dan op een berekende en toch iet of wat geplande manier. Je kan het leven dat je lijdt altijd wel een bepaalde richting geven, doch zijn er veel extra factoren je/het leven altijd een andere wending zullen geven. De keuze van je studie, van je partner, je woonplaats, … Noem maar op. Dingen die je wel in de hand hebt en waarbij je het leven een richting aangeeft. Maar waarbij je niet altijd weet wat je te wachten staat.
“Remind yourself that it’s okay not to be perfect”
Een quote die eigenlijk alles samenvat vind ik persoonlijk. Iedereen wil wel de perfect “ik” zijn. Toch kan je je altijd afvragen wat is perfect? Perfect bestaat in mijn ogen niet (schrappen uit de Dikke Van Dale dus). Dus de perfectie nastreven zoals sommige bazen ons wel eens willen doen geloven, kan niet. Je kan altijd je best doen in de studie of job die je doet. Maar perfect, neen dat niet. Het is dus best normaal om niet perfect te zijn. Zowel mentaal als fysiek. Dat je, zeker met #boostyourpositivity, je hier af en toe aan moet doen herinneren is zeker af en toe de moeite. Beide voetjes op de grond dus.
Typisch ik
Het laatste puntje van de challenge deze week is “Typisch ik”. Er zijn toch enkele dingen waaraan je mij herkent. De nood aan muziek in de omgeving, mijn positieve ingesteldheid waar ik het al over had en mijn hart voor de Great Old.
Muziek is toch wel één van de dingen die “typisch ik” zijn. Als kleine jongen ooit nog enkele jaren les gevolgd aan de muziekschool. Uren gesleten achter het drumstel bij mijn ouders thuis (ik beklaag de buren nu nog) en altijd moest er wel een radio opstaan. Ook tijdens het studeren stond er gegarandeerd muziek op. Nu staat er op het werk en thuis ook meestal muziek op op de achtergrond. De radio, kindermuziek (ja de dochter mag af en toe ook eens meezingen met K3, Samson en andere Studio 100 of Disney figuurtjes), de één of andere podcast of aangekochte muziek. Er gaat dus zo goed als geen dag voorbij zonder muziek uit de boxen van de radio of PC.
Een ander puntje dat “typisch ik” is, is mijn liefde voor de Great Old. Dit soms tot ergernis van de vriendin, al wist ze dit van in het begin toen ze voor mij koos. Een liefde voor dé ploeg van’t stad die er sinds de geboorte reeds inzit. Niet dat mijn ouders grote voetballiefhebbers zijn, maar mijn grootvader was dit wel net als mijn nonkel. De liefde voor Royal Antwerp Football Club is door de vele extra-sportieve zaken de laatste jaren wat bekoeld, maar anders dan bij een lief die je bedriegt, blijf je je voetbalclub trouw. Supporter zijn voor een voetbalclub is een passie die dan weer hevig woedt en dan weer wat bekoeld. Deze liefde toonde ik door jaren lang naar thuis- en uitwedstrijden te gaan, mijn eigen fansite met bijhorend forum te onderhouden en me af ten toe vrijwillig in te zetten. Eerst in mijn eigen “supportersclub” en nu af en toe voor ACT as One, een vereniging die er voor ijvert dat supporters, naar analogie met Duitsland, inspraak krijgen in de club.
Er zullen vast wel nog andere “typisch ik” dingen zijn. Die zullen voor mezelf misschien niet zo zichtbaar zijn maar voor familie en vrienden er wel uitspringen. Wil je dus nog wat andere typische zaken te weten komen die zo “mij” zijn. Dan zul je mijn familie, vriendin of vrienden eens op de rooster moeten leggen.
Dit is de eerste van vier blogposts in de #boostyourpositivity challenge. Wil je meer te weten komen over #boostyourpositivity dan kan dit HIER!
Laten overhalen door @Rominatje_ om de #boostyourpositivity challenge mee te doen. Why oh why? 😉 http://t.co/FvEdFUpHYE